Serdecznik tradycyjnie stosowany jest w chorobach serca, szczególnie o podłożu nerwowym, w nadciśnieniu oraz pomocniczo w łagodzeniu objawów towarzyszących nadczynności tarczycy, takich jak palpitacje serca i tachykardia.

Ziele stosuje się też w stanach skurczowych mięśni gładkich przewodu pokarmowego i w zaburzeniach trawienia, z którymi związane są takie objawy, jak bóle brzucha, wzdęcia oraz zaparcia nawykowe. Wykorzystywane jest też w łagodnych biegunkach, niekiedy jako środek moczopędny i hipoglikemizujący. Surowiec wykorzystywany jest też w schorzeniach ginekologicznych, w tym w zaburzeniach o podłożu nerwowym, towarzyszących okresowi klimakterium, w bolesnym miesiączkowaniu ze względu na działanie spazmolityczne oraz jako środek pobudzający miesiączkowanie emmenagogum, także dla ułatwiania wydalenia łożyska i przyspieszania zwijania macicy po porodzie.
Ze względu na działanie przeciwbakteryjne i przyspieszające gojenie ran, napary z ziela serdecznika stosowane są tradycyjnie do przemywań zranień, otarć naskórka i w oparzeniach. Świeży sok, wyciśnięty z młodych kwitnących wierzchołków pędowych, uważany jest za skuteczniejszy od naparu i nalewki.

Napar z ziela serdecznika przygotowuje się zwykle z 1 łyżki (około 2 g) ziela w 100 ml wody, które pije się 2-3 razy dziennie.

Zobacz leki zawierające ziele serdecznika.