Echinacea purpurea

należy do roślin najczęściej stosowanych w fitoterapii schorzeń infekcyjnych, głownie dróg oddechowych. Ojczyzną tej rośliny, jak również kilku innych jej odmian i gatunków, są prerie i pustkowia Ameryki Północnej, a odkrycie jej właściwości leczniczych zawdzięczamy szamanom plemion indiańskich. Indianie stosowali jeżówki jako lek na wszystkie dolegliwości – od chorób skóry począwszy, na schorzeniach przewodu pokarmowego skończywszy. Leczyli jeżówką ukąszenia węży i jadowitych owadów, choroby weneryczne, wszelkiego rodzaju infekcje i trudno gojące się rany, choroby zakaźne, nosaciznę u koni. Odkryli również jej właściwości przeciwbólowe.

Właściwości jeżówki

Biali osadnicy początkowo byli nieufni, wkrótce jednak zaczęli naśladować Indian, stosując jeżówkę najpierw w leczeniu zwierząt (m.in. miejscowo w odparzeniach skóry u koni, spowodowanych siodłem) a później i u ludzi. Przyswojona przez białych osadników wiedza Indian amerykańskich niebawem dotarła do Europy. W epoce burzliwego rozwoju chemioterapii oficjalna medycyna straciła zainteresowanie roślinami leczniczymi, w tym jeżówkami, mimo iż rozpoczęto ich systematyczne badania. Wyniki tych badań były jednak na tyle obiecujące, że od lat 70. ubiegłego stulecia obserwuje się ponowny wzrost zainteresowania tymi roślinami. Wielu badaczy wykazało wielokierunkowe działanie soku i wyciągów z ziela jeżówki purpurowej na reakcje odpornościowe. Pomimo wyizolowania z nich frakcji wykazujących działanie immunotropowe, uważa się, że aktywność immunostymulująca tych wyciągów jest wypadkową działania wielu związków w nich obecnych. Wyciągi wodne różnią się składem od alkoholowych, dominują w nich polisacharydy i flawonoidy.

Pomimo udowodnionego doświadczalnie i klinicznie działania immunotropowego jeżówki purpurowej, pojawiają się stale badania kliniczne wykazujące brak jej aktywności u ludzi. Analiza piśmiennictwa pozwala wyjaśnić tę zagadkę. Wbrew zdrowemu rozsądkowi i istniejącym w literaturze badaniom wykazującym niezbicie, że jeżówka działa na układ odpornościowy korzystnie w niskich dawkach i podawana przez krótki okres, niektórzy klinicyści uparcie prowadzą badania wielotygodniowe, podając zbyt duże dawki.

Preparat Echinerba jest bardzo dobrym immunostymulatorem, pobudzającym aktywność metaboliczną i przeciwbakteryjną komórek układu odpornościowego. Nie pobudza aktywności angiogennej komórek nowotworowych, a w dawce 600 mcg/mysz (300mg dla człowieka) zmniejsza liczbę naczyń dukowanych przez komórki nowotworowe w teście angiogenezy skórnej. Nie powinno się przekraczać dawki 3 tabletek (300 mg) dziennie u dorosłych (1-2 u dzieci). Czas podawania nie powinien być dłuższy niż 10 dni codziennie lub 20 dni co drugi dzień. Po miesiącu kurację można powtórzyć

Przedstawiony został fragment artykułu “Działanie biologiczne wodnego ekstraktu ziela jeżówki purpurowej”, prof. Ewy Skopińskiej-Różewskiej i innych. Cały artykuł dostępny jest na stronie panacea.pl

Przeczytaj także:

Jeżówka – dieta i higiena życia…