Aktualności
Indukowana przez linalol sedacja u myszy
Linalol jest monoterpenem, często spotykanym jako składnik olejków eterycznych, otrzymywanych z leczniczych surowców roślinnych, spośród których wiele jest wykorzystywanych w tradycyjnych systemach leczniczych jako nasenno-uspokajające. Związek jest składnikiem tak popularnych surowców olejkowych i przyprawowych, jak kwiat lawendy Lavandulae flos, liść rozmarynu Rosmarini folium czy liść melisy Melissae folium.
Rośliny zawierające olejki eteryczne były wykorzystywane w celach leczniczych już w starożytności. Egipcjanie około 5 000 lat temu stosowali aromaty zawarte w roślinach do celów pielęgnacyjnych, a w samej Biblii jest około 200 odniesień, opisujących leczniczy wpływ zapachów na sferę duchową, psychiczną i fizyczną człowieka. Współczesna aromaterapia kliniczna, jako konsekwencja rozwoju aromaterapii, której początki sięgają XVI w., wykorzystuje olejki eteryczne w leczeniu przewlekłego bólu, depresji, stanów lękowych, bezsenności i schorzeń o podłożu stresowym.
Badania właściwości psychofarmakologicznych linalolu, po podaniu śródotrzewnowym i śródmózgowym w różnych modelach na myszach, wskazują na jego właściwości sedatywne i przeciwdrgawkowe.
Celem podjętych przez autorów pracy badań była ocena efektu sedatywnego u myszy, pod wpływem linalolu podanego drogą inhalacji.
Zwierzęta doświadczalne umieszczano w komorze inhalacyjnej nasyconej parami linalolu, użytego w stężeniu 1% i 3%, przez godzinę. Bezpośrednio po inhalacji zwierzęta poddano ocenie w zakresie takich parametrów, jak czas snu indukowany przez barbiturany, temperatura ciała, koordynacja ruchowa oraz lokomocja (umiejętności ruchowe). Odnotowano, że linalol w stężeniu 1% i 3% wydłużał czas snu wywołanego przez fenobarbital (p<0,1) i obniżał temperaturę ciała (p<0,1). W stężeniu 3% ograniczał lokomocję (p<0,1), nie zaburzając koordynacji ruchowej.
Wnioskiem ostatecznym badań było stwierdzenie, że podawanie linalolu drogą wziewną stymuluje sedację bez znaczącego osłabienia zdolności motorycznych, stanowiącego efekt uboczny większości leków psycholeptycznych.
Badania nad właściwościami uspokajającymi linalolu potwierdzają znaczenie w fitoterapii i aromaterapii kwiatu lawendy i otrzymywanego z niego olejku lawendowego – jako surowców o działaniu uspokajającym.
Długotrwałe efekty leczenia wyciągiem z ziela dziurawca Hypericum perforatum: roczne badania bezpieczeństwa stosowania w leczeniu łagodnej do umiarkowanej depresji.
Bezpieczeństwo i efekty stosowania wyciągu z ziela dziurawca (SJW) Ze 117 Hypericum perforatum oceniano w długoterminowym leczeniu pacjentów z depresją. Otwarte wieloośrodkowe badania kliniczne przeprowadzono na grupie 440 pacjentów z depresją od łagodnej do umiarkowanej, według kryteriów zgodnych z wytycznymi ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób: kody rozpoznań F 32.0 i F 32.1 oraz F 33.0 i F 33.1). W rocznym okresie leczenia pacjentom podawano dziennie dawkę 500 mg ekstraktu.
Ze 117, obserwując występowanie potencjalnych działań niepożądanych oraz oceniając skuteczność leczenia według skali oceny depresji Hamiltona Hamilton Depression Rating Scale (HAMD) i skali ogólnej oceny klinicznej Clinical Global Impressions Scale (CGI). U 270 pacjentów (49%) odnotowano 504 przypadki działań niepożądanych, spośród których około 6% przypuszczalnie stanowiły te związane z leczeniem. Dominowały w tej grupie zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego oraz reakcje skórne. Nie stwierdzono różnic w częstotliwości ich występowania, w zależności od wieku pacjenta.
Długotrwałe stosowanie wyciągu z dziurawca nie powodowało zmian w poziomach parametrów hematologicznych i biochemicznych oraz w obrazie elektrokardiogramów. W przeciwieństwie do innych leków przeciwdepresyjnych, nie wzrastał wskaźnik masy ciała Body mass index (BMI). Pacjenci w trakcie leczenia uzyskali mniejszą liczbę punktów HAMD – oznaczone punkty w skali HAMD obniżały się od 20,58 na początku leczenia, do 12,7 w tygodniu 26 i 11,18 w tygodniu 52. Podobnie zmieniały się punkty w skali CGI od 3,99 do 2,20 w 26 tygodniu i 2,19 w tygodniu 52.
Uzyskane wyniki badań pozwalają autorom pracy na stwierdzenie, że ekstrakt z ziela dziurawca ZE 117 jest skuteczny i bezpieczny w długotrwałym leczeniu łagodnej do umiarkowanej depresji i wydaje się szczególnie przydatny w prewencji nawrotów tej choroby.
Dotychczasowe wyniki meta-analiz badań klinicznych wskazywały na skuteczność i bezpieczeństwo stosowania wyciągu z ziela dziurawca w krótkotrwałym (4-6 tygodni) leczeniu depresji o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu.